Praca zdalna, która od początku pandemii aktywnie rozprzestrzenia się w Polsce, już wkrótce zostanie oficjalnie wprowadzona do polskiego Kodeksu Pracy zgodnie z nowo wprowadzonymi przepisami. Przewidywane są trzy rodzaje pracy zdalnej:
- Właściwa – taka, która jest wykonywana w całości lub w części poza miejscem pracy;
- Praca zdalna z inicjatywy kierownika, czyli przez ściśle określony czas z przyczyn niezależnych od pracodawcy (epidemia lub stan wojenny)
- Sporadyczna praca zdalna, czyli na wniosek pracownika, w tym przypadku można liczyć na nie więcej niż 24 dni w roku.
W sytuacji, gdy pracownik przechodzi na pracę zdalną, pracodawca jest zobowiązany do:
- Zapewnienia pracownikom materiałów roboczych i odpowiedniego sprzętu;
- Pokrycia mediów niezbędnych do wykonywania pracy zdalnej;
- Zapewnienia instalacji i konserwacji urządzeń technicznych;
- Pokrycia kosztów związanych z pracą zdalną, jeśli jest to przewidziane w warunkach umowy o pracę;
- Zapewnienia szkoleń i pomocy technicznej dla pracownika pracującego zdalnie.
Warunki dotyczą głównie pracy zdalnej właściwej oraz z inicjatywy pracownika. W przypadku okazjonalnej pracy zdalnej pracodawca nie ma obowiązku pokrycia kosztów i zapewnienia specjalistycznego sprzętu.
Kto jeszcze może pracować zdalnie?
Ludzie, które zajmują się wychowywaniem dzieci, które mają mniej niż 4 lata i pracują w kierunku umożliwiającym pracę zdalną mogą pracować zdalnie w Polsce. Jest to też możliwe dla osób, które opiekują się dziećmi, osobą niepełnosprawną lub kobietą w ciąży.
Jak postępować, gdy pracodawca odmówił w pracy zdalnej?
Pracodawca ma prawo odmówić pracownikowi w pracy zdalnej tylko w tym przypadku, gdy jego stanowisko nie przewiduje pracy zdalnej. Jeżeli pracownik dostał odmowę w pracy zdalnej, mimo że spełnia wszystkie niezbędne kryteria, może on złożyć skargę na pracodawcę.
